В 2018-м году вековой юбилей отметил Всесоюзный Ленинский Коммунистический Союз Молодёжи. В нынешнем эстафету примет наша страна: 24 сентября исполнится 100 лет молодёжному движению Беларуси.
Комсомол — это целая эпоха ярких биографий, событий, великих свершений и дел. Это уникальная школа жизни, которую прошло не одно поколение советских юношей и девушек. Комсомол для многих молодых людей того времени стал самой счастливой порой юности. Сегодня на страницах нашей газеты своими воспоминаниями поделились активисты комсомольского движения района.
Святлана МЯДЗВЕДЗЕВА, г. п. Лельчыцы:
— У камсамол уступіла, калі споўнілася 14 гадоў. Тады знаходзілася ў Хойніцкім дзіцячым доме ў сувязі з цяжкай хваробай маці, бацька ў час вайны за падпольную дзейнасць быў жорстка пакараны фашыстамі.
Як выдатніцу мяне прынялі адну з першых. Незабыўныя тыя шчаслівыя моманты. З гонарам несла на грудзях камсамольскі значок. Здавалася, у гэты час радавалася разам са мною нават прырода. Віншаванні атрымала ад дырэктара дзіцячага дома, выхавацеляў, асабліва цёплымі былі словы нашай прыбіральшчыцы пакояў цёткі Ганны, якая пажадала потым стаць членам партыі. Дарэчы, так яно і было б. Бо ўжо на месцы маёй працы ў Лельчыцкім раёне я была кандыдатам у члены КПСС, а потым у сувязі з замужжам памяняла месца жыхарства. І ўсё прыпынілася.
Кожны з нас марыў уступіць у рады маладзёжнай арганізацыі. Мы вельмі сур’ёзна ставіліся да вывучэння ўставу камсамола, яго гісторыі. Ад тых, хто жадаў стаць членам ВЛКСМ, патрабавалі добрай вучобы і дысцыпліны, удзелу ў грамадскай працы, асабліва звярталі ўвагу на такія якасці, як працалюбства і адказнасць. Падчас вучобы прытрымліваліся прынцыпу ўзаемадапамогі. За моцнымі вучнямі замацоўвалі 4 слабейшых. Калі нехта меў здольнасці, але ленаваўся, то высвятлялі прычыны такіх не зусім сур’ёзных адносін да вучобы на камсамольскіх сходах. Такім чынам заахвочвалі да вучобы адстаючых.
Хачу адзначыць, што самая актыўная мая камсамольская дзейнасць пачалася менавіта на месцы працы пасля заканчэння Гомельскага педвучылішча — гэта Лельчыцкі раён, а потым — Лельчыцы, дзе я ўсё жыццё жыву, працавала да пенсіі.
Вялікую дапамогу разам са сваімі вучнямі сярэдняй школы №2 г. п. Лельчыцы аказвалі мясцоваму калгасу ў час уборкі ўраджаю, дапамагалі ветэранам Вялікай Айчыннай вайны і працы, а таксама нямоглым (прыбіралі ў іх дамах і кватэрах, праполвалі градкі, складалі дровы), самы актыўны ўдзел мае вучні прымалі ў цімураўскім руху. Памятаю, як разам з вучнямі ездзілі ў Стадолічы, дзе давалі канцэрты перад жыхарамі вёскі. Арганізоўвалі цікавыя экскурсіі. Напрыклад, на Глушкавіцкі шчэбневы завод, дзе мы не толькі пазнаёміліся з працэсам вытворчасці, але і паўдзельнічалі ў працоўным дэсанце. За гэта атрымалі словы падзякі і станоўчыя эмоцыі. Яшчэ ўстройвалі танцы «на пятачку», так называлі прыгожае месца на ўскрайку сяла або паляне. Не забыць і пасядзелкі ля вогнішча з песнямі, гульнямі, цікавымі ўспамінамі. Гэта быў час паходаў, экскурсій, добрых спраў. Вучні збіралі макулатуру, металалом, дапамагалі лясніцтвам у зборы шышак, якія потым перапрацоўвалі на насенне, пры гэтым заўсёды адзначалі пераможцаў спаборніцтваў.
Прымала актыўны ўдзел у грамадскім і культурным жыцці раёна. Многа разоў запар станавілася дэпутатам пасялковага Савета народных дэпутатаў. 20 гадоў узначальвала раённае грамадскае аб’яднанне «Беларускі саюз жанчын». Выязджалі з канцэртамі ў вёскі нашага раёна, у вобласць, не раз выступалі на калгасных палях, зерневых таках, фермах. Самы актыўны ўдзел прымала ў самадзейных аглядах-конкурсах, за што атрымлівала падзякі, узнагароды, граматы. А ў складзе раённага ансамбля «Нас, дзяўчат, 13» прымала ўдзел у рэспубліканскім мастацкім конкурсе ў горадзе Мінску «Майстэрства і натхненне», дзе мы сталі пераможцамі.
Шмат цікавых мерапрыемстваў праводзілася па лініі райкамаў камсамолу і партыі, ініцыятарам якіх часта выступаў Анатоль Халява. Гэта спартыўныя спаборніцтвы, сустрэчы з паэтамі, пісьменнікамі, напрыклад, з нашым земляком — Міколам Капыловічам, стваральнікамі кінафільмаў, асабліва беларускіх. На ўсё жыццё запомніла сустрэчу з Элемам Клімавым — рэжысёрам-пастаноўшчыкам і выканаўцамі галоўных роляў кінафільма «Ідзі і глядзі», у якім прадстаўлены самыя жахлівыя моманты зверстваў фашыстаў на тэрыторыі акупіраванай Беларусі.
Карацей, я і маё пакаленне працавалі сумленна, марылі, змагаліся за лепшае, набліжалі, як маглі, светлую будучыню, верылі, радаваліся жыццю, хоць часам і не вельмі лёгка было. А нашаму сучаснаму маладому пакаленню я жадаю такога ж камсамольскага запалу і энергіі, поспехаў ва ўсім, светлай будучыні і радасці ад кожнага пражытага дня.
Василий АСТАПОВИЧ, аг. Дуброва:
— В годы комсомольской юности принимал активное участие в общественной жизни школы, воинской части, где проходил службу. Неоднократно получал благодарности, поощрялся грамотами, ценными подарками. После демобилизации из рядов Советской армии начались мои первые трудовые будни. В 1972-м году на отчётно-выборном собрании меня избрали освобождённым секретарём комитета комсомола первичной комсомольской организации колхоза «Красный Октябрь», которая насчитывала около 140 человек. Среди членов ВЛКСМ были доярки, телятницы, механизаторы, учителя, культработники, медики, лесоводы, представители других профессий. Хочется отметить лучших из лучших. За высокие надои воспитанницу комсомольской организации, молодую коммунистку Анастасию Ляховец избрали депутатом Верховного Совета БССР. За участие в общественной жизни молодая телятница Галина Астапович также избрана депутатом Верховного Совета БССР, по её ходатайству в Дуброве построен дом культуры. Были у нас и представители партийной прослойки. В частности, Надежда Бутько, доярка-семитысячница, побила рекорд не только района, но и области, ей были вручены правительственные награды, автомобиль «Москвич», два цветных телевизора и другие ценные подарки. На областных соревнованиях молодых пахарей Василий Ляховец занял 1-е место, за что был поощрён новым трактором «Беларусь». Передовой и боевой дояркой была и Надежда Романович, впоследствии вступившая в члены КПСС.
Запомнилось время молодости участием в субботниках, воскресниках. Например, помогали колхозу в заготовке торфа, кормов, уборке картофеля. Не забывается и такой эпизод, как массовый воскресник, на который вышли более 90 человек. Дело было так. Машины приходили с интервалом в час, а разгружали лопатами в течение пяти минут. В перерывах устраивали танцы под баян, танцплощадку протоптали прямо на поле. Вот такие активисты были в наше время. Люди умели с энтузиазмом, запалом работать, но и отдыхали красиво, с душой.
Жили весело, дружно, чувствовался дух коллективизма. После работы в будние дни собирались в клубе на танцы (их проводили после просмотра кинофильма), народа приходило много, практически вся деревня. Устраивались вечера-отдыха, комсомольские огоньки и другие массовые мероприятия. Среди комсомольцев-активистов хочу выделить Фёдора Астаповича, Галину Линкевич, Любовь Головач, Зою Штукарь, Марию Ляховец и других. В честь передовиков производства комитетом комсомола выпускались Боевые листки, поднимался Флаг Трудовой Славы, во время сева, жатвы и других сельхозработ на видном месте устанавливалась витрина «Стой, товарищ, погляди, кто сегодня впереди». Регулярно выпускалась газета «За высокий урожай», сатирическая газета «На колючки», некоторые номера этих изданий представлялись на областную комсомольскую конференцию. Готовили и концерты художественной самодеятельности, выезжали с выступлениями в Данилевичи, Рубеж, Дубницкое, другие сёла.
В те годы у нас был душевный подъём, хотелось идти на работу, петь, танцевать, мы верили в лучший завтрашний день. Этот заряд, это состояние души по сегодняшний день присутствует во мне. Где бы ни работал, всегда был активным общественником, лидером. Комсомольский огонёк в моём сердце продолжает гореть и по сегодняшний день. Постоянно принимаю участие в важных политических кампаниях, проводимых в республике. Не остаюсь в стороне и от культурной жизни. Неоднократно занимал призовые места в районных, областных, республиканских конкурсах исполнителей парных народных танцев «Вытокі», «Берагіня», что вдохновляет, даёт силы, заряжает энергией.
Светлана ЛИПСКАЯ.
Фото из семейного альбома.
