25 гадоў незалежнасці нашай краіны. Гэта многа ці мала? Калі разглядаць як гістарычны адрэзак часу, то, здаецца, і не вельмі многа. Але ж давайце паглядзім на маштабы развіцця краіны, на тыя змены, што адбыліся ў нашым жыцці, дык, пэўна, гэта і нямала.
У незалежнасць мы ўвайшлі з надта слабай эканомікай, нізкім дабрабытам людзей. Многае выдавалася па талонах, думаю, жыхары памятаюць чэргі, бо была няхватка не толькі харчовых, але і прамысловых тавараў.
Прыкладаў можна прывесці яшчэ многа. Але давайце паглядзім, як змянілася наша жыццё за гэтыя 25 гадоў незалежнасці.
Асфальтаваныя дарогі як да буйных гарадоў, так і да вёсак раёна. Шматпавярховыя будынкі з шыкоўнымі ў іх кватэрамі ўпрыгожваюць наш гарадок. На вуліцах Лельчыц асфальт, зелень і кветкі.
Даўно ўжо мы забыліся пра чэргі. Магазіны як дзяржаўныя, так і ўласныя прапануюць нам, пакупнікам, усё, што толькі пажадаем. Ды ў якіх упакоўках! Зойдзем у магазін — вочы, як кажуць, разбягаюцца. Культура абслугоўвання на высокім узроўні. За кожную пакупку ад прадаўцоў атрымліваем падзяку і запрашэнне прыходзіць часцей.
Толькі б, канечне, грошай трохі болей. Спартыўныя комплексы, школы ў гарадах, стадыёны ў наш час — не навінка. Значна палепшылася сацыяльнае абслугоўванне насельніцтва, асаблівая ўвага да ўдзельнікаў Вялікай Айчыннай вайны, а таксама да састарэлых, адзінокіх і нямоглых.
Больш увагі ўдзяляецца дзецям-сіротам і дзецям, якія трапілі ў складаныя жыццёвыя сітуацыі.
Прыкладаў, што жыццё мяняецца ў лепшы бок, надзвычай многа. Думаю, усе гэта бачаць. Нас радуе, што камп’ютэрамі і гаджэтамі, уласнымі аўтамабілямі, якія цяпер не з’яўляюцца раскошай, а сродкам перамяшчэння, ужо нікога нельга здзівіць.
Але ёсць, канечне, і праблемы, якія неадкладна трэба вырашаць.
Святлана Мядзведзева, Лельчыцы.
